Ἡ Παρθένος σήμερον- Απόπειρα ερμηνείας

Χρόνια πολλά λοιπόν φίλες και φίλοι!

Καλά Χριστούγεννα και το Νέο Έτος, ας δώσει φώτιση, υγεία, αγάπη και χαρά σε όλους μας!

Ακολουθεί παρακάτω ένας ύμνος του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού, του μεγαλυτέρου ίσως εκκλησιαστικού ποιητού της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, αφιερωθείς στην ενσάρκωση του Θεού-Λόγου.

Στίχοι μεστοί θεολογικών μηνυμάτων και γραμμένοι με απαράμιλλη τέχνη και λογοτεχνική ευαισθησία!

Ο Θεός ως ο Υπερούσιος, ως Αυτός που ξεπερνά δηλαδή την ίδια την ύπαρξη και την υλική πραγματικότητα. Συγχρόνως κατ' αντίθεση νοηματική και καθ' υπέρβαση λογική Γεννάται ως άνθρωπος, ενώ υπαρκτικά προηγείται και προϋπάρχει όλης της Δημιουργίας Του! Έρχεται λοιπόν, για να γίνει διά της διδασκαλίας και της μιμησεως του παραδείγματος του Χριστού ο άνθρωπος Θεός.

Μάλιστα, ως άνθρωπος ο Θεός ενσαρκώνεται όχι με οποιονδήποτε -συμβατό- τρόπο, αλλά μέσω ενός υπερλόγου(=υπέρβασης της Λογικής και όχι αντίθεσης σε Αυτήν) και συμφώνου με την προαναφερθείσα Υπερούσια- Θεϊκή φύση του τρόπου. Ο τρόπος αυτός είναι η Γέννηση από μια Παρθένο γυναίκα με την συνδρομή του Αγίου Πνεύματος, του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδος, αποδεικνύοντας έτσι τα προφητευόμενα περί Αυτού και την ίδια την Θεότητά του. Δεν θα μπορούσε άλλωστε, να φανερωθεί με άλλον τρόπο στον κόσμο, παρά μόνον με υπερφυσικό και υπέρλογο, ως Θεός που είναι!

Οι λαοί, που έρχονται προς Αυτόν, έχουν άλλη πίστη και καθοδηγούνται εξ ουρανού από το Αστέρι της Γεννήσεως Του, για να Τον προσκυνήσουν από όλες τις άκρες του κόσμου, ενώ ακόμα και η ίδια η Δημιουργία Του, κάτι το υλικό, φθαρτό και άβουλο αυτοπροσφέρεται ως δώρο στον Κτίστη της, ως το σπήλαιο της γεννήσεώς Του και ως αναγνώριση της ευεργεσίας Του για την δημιουργία του "ΕΙΝΑΙ" εκ του μη Όντος!

Πώς μετά όλα αυτά τα συμπυκνωμένα και θεολογικά τεράστια νοήματα μέσα σε αυτό το λογοτεχνικό αριστούργημα να μην νιώσει κάθε άνθρωπος συγκίνηση;

ΤΟ ΚΟΝΤΑΚΙΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ἦχος γ´. Αὐτόμελον. Ποίημα Ῥωμανοῦ τοῦ Μελῳδοῦ.

Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει,

καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει.

Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι.

Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι.

Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη,

Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.