Η πορεία προς την Ανάσταση!

 

-Γράφει ο Παναγιώτης Παπαδάς*

 

     Όπως κάθε χρόνο, έτσι και εφέτος η περίοδος της Σαρακοστής και ειδικά η Μ. Εβδομάδα είναι για τους απανταχού ορθοδόξους χριστιανούς μία περίοδος προετοιμασίας, ηθικό-πνευματικής και ψυχο-σωματικής, για την Ημέρα της Αναστάσεως του Θεανθρώπου.

Το άτομο προετοιμάζεται να μετάσχει του Θείου Δράματος της Μ. Εβδομάδας, διά του οποίου θα γίνει κοινωνός του μηνύματος της Αναστάσεως, της μέλλουσας σωτηρίας του και της ανυψώσεως του προς το θείον!

     Ανάσταση σημαίνει έγερση και εξύψωση! Δηλαδή έχει διττή σημασία· αφενός είναι η εκ νεκρών έγερση του Χριστού, και αφετέρου είναι η ηθική ‘’εξύψωση’’ του ανθρώπου, η επαναγωγή εις το ‘’καθ’ ομοίωσιν’’, προς το τέλειον και το θείον, ο δρόμος προς τον ίδιο τον Θεό! Η περίπτωση του Χριστού, δηλαδή η Γέννηση, και εν προκειμένω, η Έγερση Του είναι υπέρλογη και υπερφυσική ως γεγονός, όπως άλλωστε και η ίδια η έννοια και η φύση του θείου! Η μεν  Έλευση του ίδιου του Θεού στον κόσμο «εκ κοιλίας Παρθένου», το ότι έγινε δηλαδή άνθρωπος και μάλιστα από Παρθένο Μητέρα, αλλά δε και το ότι «Ανέστη εκ νεκρών» και «νίκησε με θάνατο τον θάνατο ως πρωτότοκος των νεκρών», είναι κάτι που ξεπερνά την ανθρώπινη λογική και υπερβαίνει τους φυσικούς νόμους, είναι όμως και αυτό που φανερώνει στον ίδιο τον άνθρωπο τον τρόπο να πλησιάσει το θείον. Ο ίδιος ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να μας φανερώσει έτσι, διά της διδασκαλίας Του, τον τρόπο να οδηγηθούμε προς Αυτόν και να λυτρωθούμε! Η διδασκαλία του Χριστού, αυτό το οποίο μας άφησε ως κληρονομιά και οδοδείκτη για την καθοδήγησή μας, είναι αυτή που μεταλαμπαδεύει στον άνθρωπο την γνώση της φύσεως του κόσμου και των πραγμάτων, τον αληθινό του λόγο ύπαρξης, αυτά δηλαδή που αφορούν την ηθικό-πνευματική του τελείωση και την προαναφερθείσα κοινωνία με τον Θεό!

      Τα τελευταία δυο έτη η πανδημία του COVID-19 και η καραντίνα, μπορούμε να αναγνωρίσουμε, ότι μας προσέφεραν -παρά την όλη δυσφορία- κίνητρα αναστοχασμού και πνευματικής βελτίωσης, τα οποία συνέπεσαν -κατά θεϊκή σύμπτωση- και με την προ του Πάσχα περίοδο!  Ήταν μία τέλεια ευκαιρία για θρησκευτική αναζήτηση και προετοιμασία για την επικείμενη Ανάσταση του Θεανθρώπου, αυτού του υπέρλογου, όπως είπαμε, γεγονότος της Εγέρσεως του Χριστού από τον Άδη! Όλη αυτή η προετοιμασία θα επετυγχάνετο διά της αξιοποιήσεως του αυξημένου -σε σχέση με πριν- ελευθέρου χρόνου που υπάρχει στην διάρκεια της καραντίνας. Προϋποτίθεται επίσης για αυτά και η μελέτη των Ιερών Κειμένων, η συμμετοχή στην εκκλησιαστική ζωή με σκοπό την άμεση επικοινωνία με τον Θεό μέσω των Ιερών Μυστηρίων και των Ακολουθιών και η αποχή από οτιδήποτε θεωρείται, ότι δεν διατηρεί καθαρή και άσπιλη την ψυχή, ώστε να επιτρέψει στο άτομο να δεχθεί την Θεία Κοινωνία και να είναι έτοιμο για το γεγονός του Πάσχα!

     Κύριος τρόπος για να επιτευχθεί το παραπάνω είναι η καθοδήγηση του ατόμου μέσω της Χριστιανικής Διδασκαλίας, όπως ελέχθη και πιο πριν. Δεν απευθύνεται η διδασκαλία του Χριστού, των Αποστόλων, των Πατέρων και των Αγίων μόνον σε πιστεύοντες, αλλά και σε μη πιστεύοντες, οι οποίοι επηρεαζόμενοι από τους Λόγους Του, μπορεί να μεταστραφούν προς Αυτόν! Ο ίδιος ο Θεός δεν διέκρινε τον έναν άνθρωπο εις βάρος του άλλου (Προς Γαλ. 3, 26-28), διότι όλοι είναι ίσοι ενώπιον Του και κρίνονται βάσει των πράξεών τους από Αυτόν. Δεν διέκρινε τον χριστιανό από τον μη χριστιανό, τον άνδρα από την γυναίκα, τον Έλληνα από τον ξένο ή κάπως αλλιώς, αλλά απευθύνθηκε η διδασκαλία Του σε όλους, ώστε αυτοί πρώτον να γίνουν Ένα μέσα από την Πίστη τους σε Αυτόν, και δεύτερον να έχουν την δυνατότητα να ‘’γευθούν’’ το θείο δώρο της Αληθινής ζωής, αυτής που τους προορίζεται, ακολουθώντας τα βήματά Του και μιμούμενοι Αυτόν! Το μήνυμά αυτό είναι επομένως καθολικό και οικουμενικό, γιατί αφορά τους πάντες! Η απόρριψη και η λοιδορία όμως της διδασκαλίας του Χριστού, όπως αυτή παρεδόθη μέσω των Αποστόλων και των Πατέρων αναλλοίωτη σε εμάς, τους ορθοδόξους, από κάποιους οι οποίοι δεν την έχουν μελετήσει επαρκώς, αποτελεί μέγα σφάλμα, διότι η άρνηση προϋποθέτει και την γνώση, αλλιώς καθίσταται αλαζονεία και μισαλλοδοξία! Δεν γίνεται λοιπόν, μια άποψη που επιζητεί την ηθικό-πνευματική εξύψωση του ανθρώπου -την οποία και θέτει και ως σκοπό ανωτάτης αξίας και σημασίας- να μη θεωρείται λογική και σεβαστή, αλλά ζήτημα φαιδρό· και μάλιστα, όταν αυτή η άποψη διαθέτει ένα τεράστιο αξιακό υπόβαθρο και σύνολο διδαγμάτων! Ακόμα και σε καθημερινό-πρακτικό, μη θρησκευτικό, σωτηριακό και λυτρωτικό επίπεδο, είναι χρήσιμη και άξια σεβασμού. Η αξία των πραγμάτων αναδεικνύεται μόνον μέσω της μελέτης τους και μόνον μετά από αυτήν μπορεί κάποιος να κρίνει!

     Έτσι όλοι οι άνθρωποι δύνανται, εάν και εφόσον θέλουν, να ακολουθήσουν αυτήν την διδασκαλία, τον Λόγο του Θεού, ο οποίος διδάσκει τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνεται η ηθικό-πνευματική εξύψωση μας! Δύνανται, εάν και εφόσον θέλουν, να επιλέξουν ένα δύσκολο δρόμο, έναν άλλον γι’ αυτούς Γολγοθά, ο οποίος οδηγεί στην Ηθική Ανόρθωση, στην Σωτηρία και στην Ανάσταση! Μέσω όμως αυτού του ανηφορικού και δύσβατου δρόμου -που πολλοί λόγω της δυσκολίας του απορρίπτουν- οδηγούμαστε σε αυτό που προορίζεται για εμάς, σε αυτό το Ύψιστο ανθρώπινο επίτευγμα! Αυτό μας διδάσκει γενικά η ζωή στο πλαίσιο της Εκκλησίας, αυτός είναι ειδικά ο διδακτικός σκοπός του μυστηριακού και κατανυκτικού κλίματος και της αψεγάδιαστης λογοτεχνικά, θεολογικά και μουσικά υμνολογίας της Μ. Εβδομάδος, που συγκινεί όλους τους πιστούς· η ‘’μύηση’’ και γνώση του ‘’μετά’’ και η προετοιμασία μας για το Επέκεινα, διδάσκεται ο προορισμός του ανθρώπου, η ηθική ‘’Ανόρθωση’’ της ψυχής του και η ένωση του με το Θείον! Είναι ένας δρόμος ατομικός -με συλλογικές ίσως προεκτάσεις- και δύσκολος, αλλά συγχρόνως και ο κατ’ εξοχήν Αληθινός! Είναι η Πορεία προς την Ανάσταση!

                                                    Καλό Πάσχα! Καλή Ανάσταση!

*Ο Παναγιώτης Παπαδάς είναι προπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Παντείο Πανεπιστήμιο.